Het thema dit jaar van 4 en 5 mei was ‘verzet’. Verzet werd nogal ruim uitgelegd, en terecht. Verzet, dat zijn niet alleen de mensen die ergens tussen 1940 en 1945 in ‘Het Verzet’ hebben gezeten, zo leerde mij het voor de plechtigheden van 4 mei uitgereikte boekje. Verzet, dat is een ieder die opstaat tegen onderdrukking, een ieder die het opneemt tegen onrecht en willekeur, een ieder die verantwoordelijkheid neemt als de waardigheid van een ander in het geding is. Niet alleen van 1940 tot 1945, maar het wordt verheven tot een belangrijke waarde van elke samenleving. Ook een land in vrede kan niet zonder verzet.
Ik heb hier in Nederland de vrijheid om te zijn wie ik werkelijk ben, zonder de ballast van wie men ooit dacht dat ik was. Tegelijkertijd besef ik dat die vrijheid broos is. Het is mij gegeven omdat de samenleving mij ziet als iemand die makkelijk te begrijpen is. Gewoon, een vrouw van middelbare leeftijd. Ik ben iemand die in de standaard hokjes past, en dat ik ooit in een ander standaard hokje zat dan nu, daar wordt gewoonlijk niet heel erg moeilijk over gedaan. Mensen die niet helemaal of helemaal niet in de hokjes passen, hebben minder vrijheid dan ik, en dat doet me verdriet. Die vrijheid, die hoort iedereen te hebben, zeker omdat het niet in een hokje passen op geen enkele manier de vrijheid van welk ander individu dan ook in de weg kan zitten.
Het zorgt ervoor dat ik in verzet kom, en blijf. Ik verzet me tegen het onrecht dat anderen wordt aangedaan, de aantasting van de waardigheid van mensen die ik meestal niet eens persoonlijk ken, maar die bij mij, bij Eva, of bij T-Nederland aankloppen voor hulp, voor advies, of alleen een luisterend oor. Soms valt het leven ze zo zwaar, zijn ze al hun waardigheid verloren doordat de mensen die hen dierbaar waren ze afwijzen, omdat hun de vrijheid wordt ontzegd te zijn wie ze werkelijk zijn. Op het forum maken we daarom allemaal deel uit van dat verzet. Elke vraag, elk antwoord, elke post in welk triviaal forumspelletje dan ook, alles draagt bij aan het verzet tegen de aantasting van onze waardigheid. Het verzet, dat zijn we allemaal, alle forumleden, elke bezoeker van T-Amersfoort, T-Deventer of T-Breda.
Het is absoluut niet de bedoeling dit verzet gelijk te schakelen met mensen die zich met gevaar voor eigen leven verzet hebben tegen tirannie, onderdrukking en zelfs volkerenmoord. Maar toch zijn we dapper. In het verleden heb ik wel eens ontkend dat het dapper is om eindelijk gewoon maar eens jezelf te zijn, maar ons verzet tegen de hokjes, tegen het tekort aan vrijheid onszelf te kunnen zijn, is zeker wel dapper.
Mijn persoonlijk doel is bereikt. Ik ben wie ik ben. Ik zou kunnen stoppen en verder gaan met mijn leven. Maar zolang er onrecht is, blijf ik me verzetten. Ik kan niet al het onrecht de wereld uit helpen, maar ik kan wel een poging doen het onrecht in mijn omgeving en bij mensen die hetzelfde meemaken als ik heb meegemaakt aan te pakken. Ik blijf me verzetten. Die vrijheid denk ik me te kunnen permitteren.
De vrijheid van verzet.