Af en toe lees ik de Vogue. En, als het me uitkomt, ook de Elle en de Glamour. Ik hoor geloof ik wel in de categorie ‘fashion chicks’. En dat op mijn leeftijd. Toen Nike een week of 6, 7 geleden die City collectie aankondigde dacht ik, die móet ik hebben. Om er vervolgens op de eerste verkoopdag, 7 maart, achter te komen dat het model waar ik alvast mijn naamkaartje op had geplakt in alle maten uitverkocht was. Balen. Uiteindelijk is het me gelukt hoor, ik heb een paar in mijn maat, maar de komende maand moet ik daarvoor wel uit de diepvriezer eten. Als daar nog genoeg ligt tenminste, laat ik dat zometeen nog even checken. Je moet er wat voor over hebben, je een beetje ‘fashionable’ presenteren. Het leven van een fashion chick gaat niet over rozen, hoe geweldig sommigen er wel niet uit zien.
De rubriek “Hé, het is oké…” in Glamour sla ik in ieder geval nooit over. Het stelt weinig voor maar er zit toch altijd een mooie waarheid tussen. Het juweeltje van deze maand is voor mij toch wel “Hé, het is oké… als je nog nooit een ‘Star Wars’ film hebt gezien”. Steeds als ik die zinnetjes lees, denk ik, gelukkig, ik hoor er nog steeds bij. Star Wars is nu eenmaal niet mijn passie en ik kan, behalve dan dat Darth Vader Luke’s vader is, niet vertellen waar het over gaat.
Ooit heb ik wel eens een Star Wars film gezien hoor. Ergens eind 1980 denk ik, “The Empire Strikes Back”. Ik was 10, meegenomen door een klasgenoot die me had verteld dat ik die film gezien móest hebben. Met grote verbazing heb ik de film zitten bekijken, ik begreep er werkelijk helemaal niets van. Niet dat ik dat durfde te zeggen, maar goed.
Alles bij elkaar genomen heb ik weinig meegekregen van wat er bij de hedendaagse nerd-cultuur hoort. Van Star Wars en Star Trek tot Tolkien en hedendaagse series als Game Of Thrones, het is allemaal langs me heengegaan. Dingen waar het écht om draait weet ik niet eens op te noemen, kun je nagaan. Goed, ik weet meer van Star Trek dan me lief is, maar dat is vooral door de enorme invloed die de serie op ons leven heeft gehad. Van automatische schuifdeuren tot de MRI scanner, Star Trek stond aan de basis. En dan wordt het meer onderdeel van je algemene opvoeding dan van enig nerd-besef. Net zoals dat het getal 42 cultuur geworden is, en ik vind het wel grappig om daar op sommige momenten naar te verwijzen. Maar, ik heb een aantal pogingen gedaan daadwerkelijk The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy te lezen en het is me tot op heden niet gelukt.
Ook de comics en webcomics, zoals Dilbert, xkcd, The Oatmeal, Cyanide and Happiness, ik lees ze als ze op mijn werk op de koelkast geplakt zitten, of als iemand de drang ze op Facebook te delen niet kan onderdrukken. Volslagen kansloos ben ik.
Ja, ik heb gedaan alsof, om niet uit de toon te vallen. Om niet te hoeven laten merken dat ik als fashion chick liever naar Project Runway kijk, me wel kan vermaken met de intriges uit GTST, en met een boek van Jill Mansell ook de dag wel door kom. En misschien heb ik ook wel genoeg aan mijn hoofd om verder geen hoogdravende dingen tot me te willen nemen.
Voor iemand met een IT baan ben ik een waardeloze nerd.