Het waren niet alleen vrouwen waar ik vroeger jaloers op was. Begin jaren 80 was ik flink in de puberteit. Aan de oppervlakte was daar niet zo heel veel van te merken behalve een hoofd vol acne, maar van binnen des te meer. Het was een periode dat vooral de mannen op de poppodia veel feminiener werden. Niet met glitterpakjes… Lees verder →
Auteur: Emma Laurijssens
Koek
Onderweg naar huis. Bij vertrek vergeten te plassen. Het tankstation hier gaat volgende week pas weer open, dus is de McD het enige alternatief om even naar de WC te kunnen. “Die mannen hebben het maar makkelijk,” denk ik, “die zoeken een boom uit en hup klaar.” Als ik klaar ben bestel ik uit beleefdheid en dankjewel voor de schone… Lees verder →
Identikwijt
Frank is er niet meer, dat was een beetje dikke man, meestal slecht geschoren, waar je best mee kon lachen maar die de pretlichtjes in zijn ogen al lang kwijt was. Ik deel zijn verleden, maar ik ben hem niet. Dat verleden blijft, wil ik niet uitwissen. Maar: ik ben hem niet! Iedereen heeft een eigen soort rouwproces om afscheid… Lees verder →
Naam
Het heeft me vorig jaar best wel wat moeite gekost een nieuwe, passende voornaam te vinden. Maar ik had dan ook nogal wat noten op mijn zang. En om te beginnen wil ik aan iedereen wiens naam ik noem alvast mijn excuses aanbieden: dit gaat niet persoonlijk over jou en je naam, maar over mijn gevoel bij de gedachte die… Lees verder →
Jaloers (reprise)
Heel kort: nog zo’n jaloersmakend nummer. Tenminste, vanaf het moment dat ik genoeg Engels verstond om te begrijpen wat ze zongen. Verder kan ik het nu alleen maar eens zijn met de titel, natuurlijk. Lees verder →
Jaloers
Iedereen is wel eens jaloers op een ander. Meestal is dat iets materieels of iets dat er mee samenhangt. Je kunt jaloers zijn op de buren omdat ze een auto gekocht hebben waarvan je weet dat jij die niet zult kunnen aanschaffen, of op die collega die na haar zwangerschap binnen de kortste keren haar oude figuur weer terug lijkt… Lees verder →
Schemerlamp
Mijn oma had vroeger een grijze hoekbank. Een niet zo heel massief exemplaar, en de hoek was afgerond, niet vierkant. In die hoek, achter de bank, was dus ruimte voor een krukje en een stapel boeken om een schemerlamp op te zetten. Die stapel boeken was niet zomaar een stapel. Oma was lid van zo’n boekenclub die je elke maand… Lees verder →
Bus
In de eerste winters op de middelbare school fietste ik niet naar school, maar ging ik met de bus. Op zich was dat beter dan fietsen door weer en wind, maar de bushalte in Dordrecht was niet bepaald in de buurt van school en beide buslijnen, 38 en 67, reden maar één keer per uur. Daarbij duurde de reis met… Lees verder →
Vertellen
Fragment van een stukje dat ik eerder vandaag schreef, als antwoord op een noodkreet van iemand. Vaak weet je gewoonweg niet wát je moet vertellen als je de mensen die je liefhebt wilt zeggen wat je al zo lang dwars zit. In veel gevallen, in ieder geval wel in mijn geval, heb je het zo lang genegeerd dat je niet… Lees verder →
Kom maar op
Als ik de kans krijg vertel ik mensen die in transitie gaan en een baan hebben altijd: blijf als het even kan het werk doen dat je doet. Ga niet op zoek naar een baan die meer in een mannelijk of vrouwelijk stereotype valt. Als je tot nu toe als interieurbouwer hebt gewerkt, ga dan niet opeens besluiten dat je… Lees verder →